Tags
Related Posts
Share This
Het is de vooruitgang meneer…
Mijn middelbare schooltijd was in een woord geweldig. Hoewel ik eerst hemel en aarde bewoog om naar het Van Maerlant in Eindhoven te mogen ben ik achteraf toch blij geweest dat mijn ouders voet bij stuk hielden en me inschreven voor het Hertog Jancollege in Valkenswaard. Van 1980 tot 1987 beleefde ik een heerlijke VWO tijd en de school en het gebouw boden alles wat je als adolescent wilt. Zwart-wit feesten, vijflandenontmoetingen, de MR, de Kemphaan, de cour, de kantine met Peer, de reis met Duits naar Oost-Duitsland, de vele strafbezoekjes aan de conciërges en dus het schoffelen, de filmavonden en het overblijf met Cis. Buiten leren was er op het Hertog Jan heel veel te doen.
Het gebouw en het hele terrein leende zich daar ook voor. Je had het hoofdgebouw met grote lokalen met veel licht. Het was geen rechttoe rechtaan gebouw, maar het was gebouwd in een slangvorm met vertakkingen. Ook bevond zich boven de kantoren van de hoofdingang nog een zolderverdieping waar voornamelijk het Biologie cluster les gaf. Binnen die speciale vorm bevonden zich twee gymzalen en ook twee ingesloten cours waar je redelijk intiem je bammetjes op kon eten (en als je ze niet opat viste Cis ze wel uit de prullenbak om ze aan de uitdijende Valkenswaardse meeuwenkolonie te voeren). Naast het hoofdgebouw had je de noodlokalen. Zompige, oude lokalen met wanden van bordkarton. Toch hadden die lokalen iets unieks. Ze lagen midden in de bossen of keken uit over de oneindige sportvelden die deel uitmaakten van het terrein. Buiten de noodfabriek had je nog wat prefab gebouwen waar, zeker niet onbelangrijk, de kantine gevestigd was waar Peer de scepter zwaaide en waar je menig vrij uurtje doorbracht in nicotinedampen. Dat laatste hinderde niet, het was toentertijd de geur van vrijheid! De conciërgewoning completeerde het geheel van een immense maar geborgen omgeving.
DIT ALLES IS MET DE GROND GELIJK GEMAAKT
En ik weet ook wel dat dit oud nieuws is en dat de noodbouw anders vanzelf in elkaar gedonderd was. Toch deed het pijn toen ik het hoorde. Er sterft toch een deel van je jeugd. Ik heb het een tijdje genegeerd en de Merendreef links laten liggen. Toch wilde ik graag eens zien wat de vooruitgang had opgeleverd en vandaag besloot ik om te gaan joggen rond mijn oude school. Ik parkeerde mijn auto bij De Grote Meer en deed een ouderwets ‘rondje buitenom’. Ik kan jullie zeggen dat ik met elke stap minder vrolijk werd. Wie heeft dit toch verzonnen? Er zijn vier min of meer rechthoekige gebouwen ergens in de ruimte neergegooid. Op de gebouwen prijken de namen van de diverse schooltypen (het Hertog Jan is niet meer, iemand besloot dat alles in Valkenswaard op een locatie moest komen, of dat goed is is weer een andere discussie, wat wel frappant is dat er dus toch segregatie is). Er is GEEN groot sportveld meer en ik kon ook geen buitenvelden voor basketbal ontwaren. Op een van de gebouwen staat ‘Sport’. Hier mag blijkbaar geen daglicht binnentreden en het hele gebouw is beslagen met golfplaten (wel heel moderne golfplaten). Het ergste is nog wel dat er zo te zien nauwelijks gebruik is gemaakt van de prachtige bosrijke omgeving. De gebouwen staan of te ver van de rand of zijn juist dwars op het terrein geplaatst. Er is bezuinigd op ramen en van een speelse indeling had deze architect niet gehoord.
De huidige leerlingen zullen niet achteraf op een zolderetage hun eerste seksuele voorlichting krijgen van Kusters, noch zal een leerling, zoals ik, door de enge toetreding van de zolder per ongeluk op de gesoigneerde hakken van mevrouw van Tongeren gaan staan. Ook zal niemand kunnen wegdromen in het bosrijke gebied en de vermenigvuldiging van eekhoorns kunnen waarnemen. Het honkballen, kogelstoten, voetballen en speerwerpen is waarschijnlijk naar elders verbannen en zelfs het kotsend over het hek achter de kantine hangen zal nu wel gereguleerd zijn met wettelijk goedgekeurde vomeerbakken.
Ik kon, omdat het hek openstond, een rondje over het terrein maken en werd na elke stap wat somberder. Misschien is de discussie in Valkenswaard al veelvuldig gevoerd maar ik zou graag weten van de projectontwkkelaar, gemeente of architect wat ze in gedachten hadden toen dit ontwerp definitief werd goedgekeurd? ‘Wat zou een van mijn favoriete leraren, Thijssen, er eigenlijk van vinden’, spookte door mijn hoofd toen ik langs de moderne blokkendozen liep. Natuurlijk moest je op het HJC leren, toch ademde die school ook warmte en plezier uit. Ik mis dit hier totaal.
Het kan natuurlijk ook zijn dat ik gewoon een ouwe lul geworden ben die teveel vasthoudt aan sentiment en zoals vele ouderen te conservatief denkt en de vooruitgang in de weg staat. Ik classificeer mezelf daar echter niet onder en waardeer zeker nieuwe initiatieven en andere denkbeelden. Toch vind ik het doodzonde dat niets van de oude structuur behouden is gebleven. Ze hadden toch op zijn minst de zolder kunnen behouden? Wat vinden de huidige scholieren eigenlijk van deze opzet?
Ach, wat maakt het ook allemaal nog uit? Het leven gaat door en das war einmal. Ik koester mijn herinneringen en sluit dit hoofdstuk af. O ja, het beeld is bewaard gebleven. Het kijkt uit over wat Bouwens ongetwijfeld had benoemd als een ‘poor excuse of a pond’.
Tsss, bij jou staat er tenminste weer een school, wij Willibrordusmavo-ers moeten het doen met een showroom voor keukens.
Marc,
Ik voel met je mee. Het Hertog-Jan College was een sterk merk. Hoewel jeugdherinneringen en emotie, ratio wel eens vertroebelen, ontdek ik geen sterk merk bij het Were Di College. Daarnaast beluister ik in mijn omgeving, een ernstig reputatieverlies en -probleem t.o.v de Hertog Jan periode. De huidige contouren van een rondje joggen ‘buiten om’ zijn voor mij ook een emotionele bevestiging daarvan.
Ach ja, die Cis, wat een wereldwijf was dat!
Roze koeken, een speedy voor 50 (gulden)cent, en af en toe stiekem naar de grote cour. Favoriete leraren? Nogal wat, maar een paar moeten toch genoemd worden: Frans Bouwens, ben ik jaren later, toen hij een zeventiger was, tegengekomen en was nog even lenig en levendig, Thijssen zag er als enige uit als een echte strenge leraar, maar bleek een gave vent en dan mijn echte favoriet: Meneer Gijsbers, gaf Nederlands op een eigenzinnige manier en wist menig leerling meer fatsoen bij te brengen dan de hele ouderraad bij elkaar. Leren met het raam open en de radio aan. Geen zin? Ga maar even een boek halen in de bieb. Hij had het goed voor elkaar, en als ik er aan terugdenk… ja, ik hou nog steeds van die man.
HJC was inderdaad geweldig en er werd veel gedaan. Toen we Amerikaanse week hadden werd de school omgetoverd tot het “Duke John College” en kregen we stelselmatig “This is not America” van David Bowie voor onze kiezen. Ik kan het nog door de speakers horen komen. Zelfs als je van Leende aan kwam fietsen waren de bordjes waar je de bebouwde kom binnenkwam veranderd in “Falkentown”. Heb er te kort gezeten, maar heb er geweldig van genoten.
God ik ben hier heel per ongeluk op terecht gekomen! …omdat ik net een facebook album met jeughdherinneringen aan het in elkaar draaien was.
Alles wat je schreef en de leraren….en vooral Ciska waren deel van mijn jeugd!
Ik heb nog heel wat fotos die ik op moet duikelen, maar ze zullen er komen! Ik was daar zelf eerder dan jij: 1966-1973 maar alle dingen die je noemde die georganiseerd waren, waren er toen ook al! lang haar en skinny jeans….ook veel bell-bottos etc! leuk!
hier is de link naar het album wat ik vandaag pas startte. http://tinyurl.com/328cw85 dirck pont
Walter de Wit
Vergeet u niet de worstenbroodjes, de coupertest en het eeuwige ‘elf graden is de beste studietemperatuur’ bij meneer (…?) van Nederlands. En het documentatiecentrum?
Ha die Marc,
Ik kwam je tegen op LinkedIn en nieuwsgierig als ik ben heb ik een kijkje genomen op je eigen site. Geweldig dat verhaal over het Hertog Jan, er komen bij mij weer ontelbare fijne herinneringen aan die tijd naar boven! Ook ben ik erg geroerd door wat je geschreven hebt over het afscheid van je ouders. Ik hoop dat het je goed gaat en dat je succes hebt met je eigen bedrijf. En als ik in juni voor het eerst sinds ons tripje in ’86 weer naar Berlijn ga, kijk ik zeker nog ff op je site voor tips!
Dikke kus en greetz uit Valkeswirt, Germa
Ha die Germa,
Wat een leuk berichtje. En wat leuk dat je ook weer naar Berlijn gaat. Eigenlijk zouden we die trip uit ’86 nog een keer over moeten doen! Heb je dat verhaal ook gelezen? Zie https://www.marcdubach.nl/2009/07/dub-travels-1/ Hoop je snel weer eens ergens tegen te komen en hoop dat het goed met je gaat.
Kus uit Eindhoven terug!
Als je ouder word, ik nu 76, Hertog Janner 1955-1960, borrelen herinneringen op. Gelukkig vooral de dierbare en leuke: Hertog Jan dus. Ik heb spijt dat ik er nooit meer ben geweest, en de voor mij belangrijkste leraren nooit meer heb gezien. Nu wel op een foto uit 1963. Peeters aardrijkskunde, De Wit Nederlands en Bongenaars natuurkunde springlevend.
De Wit zag wat in mij. Een talig regelventje, we richten samen de schoolkrant op en de debatingclub. Natuurlijk ben ik journalist geworden.