Tags
Related Posts
Share This
Lieve mevrouw Van Helvoort,
U bent met afstand de liefste vrouw die ik de afgelopen jaren heb ontmoet. De warmte, de nuchterheid, uw humor, levenslust en uw twinkelende ogen zal ik nooit vergeten. Wij deelden de liefde voor PSV en dat schept een band. Ik was trots en vereerd om u een exemplaar van ons boek uit te mogen reiken. ‘Ik sta er skon op’ waren uw woorden. En volgens mij zei ik dat u ook een knappe vrouw was. Was. U bent rustig ingeslapen. Dat doet me veel. Rust zacht lieve mevrouw Van Helvoort. U heeft voor altijd een plekje in mijn hart.
Hieronder de integrale tekst van mijn interview.
Graag één kamer met uitzicht op het stadion alstublieft…
Marietje van Helvoort-De Vaan is 89 jaar oud. Ze woont op een steenworp afstand van het Philips Stadion en dat is niet toevallig. Ze moest zelfs een jaar langer wachten om haar favoriete kamer op de Vonderhof te bemachtigen. Deze kamer heeft namelijk uitzicht op het stadion en dat was een absolute voorwaarde voor mevrouw Van Helvoort om haar oude stek in de Prins Hendrikstraat te verlaten.
Daar had ze, samen met haar te vroeg overleden man, jarenlang een muziekschool en ook daar is de liefde voor PSV ontstaan. Of eigenlijk eerder, toen haar vader, een fanatiek voetballer, haar alles uitlegde over het edele spel met de bal en ze geraakt werd door zijn enthousiasme. Toen ze dan ook samen met haar man vanuit Vlijmen in 1952 naar Eindhoven kwam, lag het voor de hand om de seizoenkaart van BVV in te ruilen voor die van PSV. Zo zaten ze begin jaren vijftig op het binnenterrein voor de hoofdtribune waar Marietje genoot van de nabijheid van spelers en scheidsrechters. ‘Je kon ze gewoon aanraken’. In 1955 werd ze lid van de supportersvereniging en nu na meer dan vijftig jaar is ze nog steeds lid. Contributie betalen hoeft niet meer, slechts een vrijwillige bijdrage, die ze dan ook jaarlijks trouw overmaakt.
Zoals er door de jaren heen veel veranderde, gaat ook de inning van de contributie heel anders. In de zestiger jaren kwam er elke maand een ‘mannetje uit de Smitsstraat’ de bijdrage innen. Gewoon contant, aan de deur van de muziekschool. Die school loopt als een rode draad door haar leven. Haar man was muziekpedagoog en half muzikaal Eindhoven is bij hun thuis gekomen. Begonnen in een bus in Tivoli (waar ze ook woonden) streken ze later neer op de Prins Hendrikstraat in De Bergen in Eindhoven. Daar kwamen ook bekende PSV mensen langs om hun akkoorden te leren. Ben van Gelder en Kees Ploegsma bijvoorbeeld zaten bij Marietje’s man in de bankjes. Eerstgenoemde was ook aanwezig bij haar vijfenzeventigste verjaardag en gaf haar bij die gelegenheid een sjaal en een bal met handtekeningen van de toenmalige selectie. De bal heeft ze nog in haar bezit en wordt trots getoond.
Jarenlang had ze een seizoenkaart maar ze komt nu niet meer in het stadion omdat ze steeds slechter ziet. Wel gaat ze met haar zoon Ton nog een paar keer per jaar naar de Herdgang en kijkt ze met hem alle CL wedstrijden. Als ze haar raam dan opendoet kan ze het gejuich in het stadion horen. De kampioenskar komt onder haar raam voorbij en ze schetst hoe anders dat was in de jaren zestig. Toen stonden er misschien zeventig man op dezelfde plek waar nu duizenden mensen feest vieren. ‘Bertje de kapper, wat andere getrouwen en buurtgenoten en ik en mijn familie, dat was het wel.’
Je zou denken dat haar favoriete speler een held uit een ver verleden is. Niets is minder waar. Als ik haar ernaar vraag komt ze direct met een poster van Gomes op de proppen. ‘wat een schatje hè?’ roept ze vertederend. ‘Toen ik een paar jaar geleden met Ton op de Herdgang was had ik hem graag even de hand geschud, het was helaas te druk en ondanks alles wat er gebeurd is houdt hij een warm plaatsje in mijn hart.’
Zoon Ton gaat al vanaf begin jaren zestig mee met het gezin en kreeg het PSV gevoel meteen goed te pakken. Hij heeft nu business seats in het stadion en trad op als muzikant (hoe kan het ook anders) tijdens feesten voor onder andere Vanenburg, Valckx en Lerby. Hij vertelt nog een mooi verhaal over zijn vader. Eigenlijk had de Philips Harmonie in plaats van door Pierre Kuypers geleid kunnen zijn door zijn vader. Hij solliciteerde op die baan maar werd om gezondheidredenen afgekeurd. Zijn vader droomde lang van optredens tijdens de rust van zijn geliefde club. Het heeft helaas niet zo mogen zijn.
Afsluitend vraag ik hoe ze in het boek wil en dan doel ik altijd op de naam. Marietje’s gevoel voor humor is door de jaren heen erg scherp gebleven als ze zegt: ‘Hoe? Nou, gewoon, met kleren aan alstublieft!’
Ik was zelf helaas niet bij de uitreiking maar ik weet nog dat Marc vooral enthousiast was over ‘ Marietje’. Wat een bijzonder mens moet ze zijn geweest. Ondanks dat ik haar nooit ontmoet heb, maakte ze ook op mij indruk.
Respect. Meer valt er niet te zeggen.
Marc, ik schaam me. Ik heb nu al meermalen met jouw boek in handen gestaan en dit bevestigd weer eens dat ik dat heel snel moet kopen. Al via het netwerk kreeg ik je liefde voor Psv onder ogen en nu lees ik weer die betrokkenheid bij alles wat maar met
onze mooie club te maken heeft, of dat nou het sportieve, de historie of de supporter is. Netjes hoe je dit ook weer verwoord hebt, sterkte met de verwerking. Familie en vrienden veel sterkte ook in deze moeilijke tijd….
Dank je John voor het mooie comment!
Lief!
Mevr. v. Helvoort R.I.P. en de familie alle sterkte. Ik denk dat onze jongens dit jaar maar gewoon kampioen moeten worden al is het alleen maar als laatste eerbetoon aan dit icoon.
Hoi lieve mensen,
Via de mail kregen we de link naar deze mooie site met zo’n mooie en lieve woorden over ons oma.
Iedereen heel erg bedankt voor het medeleven met het verliezen van onze kanjer.
Groetjes Esther (kleindochter)
Marc,
Bedankt dat je vanavond afscheid bent komen nemen van moeder, dat vinden wij heel bijzonder.
Bedankt, je schrijft niet alleen heel mooi, je bent ook een toffe goser!
Wij hebben Marietje van Helvoort helaas nooit persoonlijk ontmoet, maar uit alle verhalen die we over haar gehoord heben moet het een zegen zijn geweest om haar te mogen kennen.
Fam. Roijackers
Wij hebben Marietje van Helvoort helaas nooit persoonlijk ontmoet, maar uit alle verhalen die we over haar gehoord heben moet het een zegen zijn geweest om haar te mogen kennen.En PSV heeft waarschijnlijk haar grootste supporter verloren mooi dat jullie hier via deze site mee eren.
Fam. Roijackers
Wij zullen nooit de humor en blijdschap vergeten, wanneer wij bij haar op bezoek waren. Wat zullen wij “ons Rike” missen!!!!!
Dank Walter-Ton en de naasten voor de warme en geweldige organisatie bij de crematie.
Beste Marc,
Bedankt voor dit prachtig stukje over oma en het laatste eerbetoon aan de GROOTSTE supportster van psv.
Ik vind het erg lief en respectvol dat je nog even afscheid bent komen nemen van oma.
Laten we hopen dat psv snel weer kampioen word, zodat oma haar verdiende sigaretje weer op kan steken.
Vriendelijke Groetjes,
Denise van Helvoort
Beste familie
Hierbij alsnog onze condoleances, een verlies van een sprankelend persoon valt zwaar.We hebben jullie moeder en oma mogen ontmoeten, dat was voor ons een duidelijk beeld hoe zij genoot van het leven.
Wij wensen jullie voor de komende periode veel sterkte.
Fam.Lutters
Teteringen.
Lieve familie,
Een hele mooie uitvaart we hebben zelfs gelachen,
dat is wat “MA Belton” had gewild. Voor ons is ze “Ma Belton” een heel bijzonder mens met veel gevoel voor humor en ontzettend lief. Ze was niet alleen fan van psv, maar zeker superfan van het orkest John Belton. wat was ze trots op haar jongens!!!! Ma Belton bedankt voor alle lieve kaartjes die je ons gestuurd hebt ieder jaar weer met kerst. xxx Angelo en Jacky Smulders.