Tags
Related Posts
Share This
Blijven lachen
1986. Mijn kamertjes thuis. BBC World Service kraakte door de luidsprekers van mijn krantengeldinstallatie. De Russen deden er luchtig over maar ik wist al snel beter. Nieuwsverslaafd ben ik altijd geweest. En ik schakelde tussen alle radiozenders die ik kon vinden. Ik wilde alles weten. De onzekerheid was groot, mijn angst ook. Te weinig informatie. Ondanks de deskundigen die al snel over elkaar heen vielen om deze ramp te duiden. Wat als ‘de wolk’ kwam. Moest je jodium slikken? Mocht je nog wel sla eten? Moest ik vluchten? Overleven die mensen wel? Worden we allemaal verminkt? Wordt het leven ooit weer hetzelfde?
Ik was 18, een VWO scholier en naast newsjunk toch eigenlijk gewoon als iedere andere gezonde jongen verslaafd aan meisjes, muziek en uitgaan. Maar precies 25 jaar geleden was ik even bang. Bang voor de toekomst.
In een tijd zonder internet waren de nieuwsbronnen trager en schaarser. Mijn angst werd dus maar langzaam weggenomen. Toch ebt alles weg. Ook dit. Maar vandaag komt het weer even terug. En het leven gaat door. Ook voor deze vrouwen in Tsjernobyl. Zij wilden daar niet weg. Blijven lachen!
Ik heb dat allemaal niet zo bewust meegemaakt, maar boeiend, dat is het! Boeiend op een afschuwelijke manier. Afgelopen winter was er een stukje bij ‘3 op Reis’ dat ze teruggingen naar een van die dorpen. Ongelofelijk hoe dat destijds is gegaan. Ik duik gauw de bieb in, denk ik.
Hallo Marc,
Heerlijk die diversiteit van je “verhaaltjes”.
Koester de foto van jullie berk (27 maart jl)maar, want de kapvergunning is al verleend door de gemeente Valkenswaard, gelezen in de Kempener Koerier en het was heel confronterend, toen Lies en ik afgelopen vrijdag van het zwembad kwamen en er een container op de Geenhovensedreef 63 stond en al helemaal gevuld was.
Groetjes ook voor Wendy en je dochters.
Dat van die berk wist ik al, maar doet toch pijn! Dank voor de update! Groeten terug daar!